Σήμερα γνωρίζουμε από την κβαντική φυσική πως τα πάντα γύρω μας είναι ενέργεια. Αν το σύμπαν είναι μια απέραντη θάλασσα δονήσεων, τότε κι εσύ δεν είσαι τίποτα άλλο παρά μια ροή ενέργειας μέσα σε αυτήν. Μόνο που, κάποια στιγμή, ξέχασες ότι είσαι κομμάτι του Όλου και ταυτίστηκες με τη ροή την ίδια, νομίζοντας πως αυτή είναι ο εαυτός σου.
Η ψυχή σου, όταν ενσαρκώνεται, παίρνει ένα δοχείο, το σώμα σου. Κι εκεί αρχίζει η μεγάλη σύγχυση: ταυτίζεσαι με το δοχείο, με την εικόνα, με τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις συνήθειες, με καθετί που παράγει ο νους και η προσωπικότητά σου.
Μεγαλώνοντας,
ταυτίζεσαι και με το περιβάλλον σου, με
τους ρόλους, τις σχέσεις, τις πεποιθήσεις,
ακόμη και με τα αντικείμενα ή την εικόνα
που προβάλλεις στους άλλους.
Αναρωτήσου:
πόσες ταυτίσεις κουβαλάς κάθε μέρα;
Είσαι όμως όλα αυτά; Ή μήπως πίσω από το πλήθος των ταυτίσεων υπάρχει κάτι πιο βαθύ, πιο αληθινό; Οι ψευδείς ταυτίσεις λειτουργούν σαν πέπλα που σκεπάζουν την ψυχή σου. Κάθε φορά που πιστεύεις πως είσαι ο θυμός σου, η θλίψη, η πεποίθησή σου ή η επιτυχία σου, απομακρύνεσαι λίγο ακόμη από το ποιος είσαι στην ουσία σου.
Όλες
αυτές οι ταυτίσεις δημιουργούν το
προσωπικό σου Εγώ.
Είναι ο μηχανισμός που αντιδρά, θυμώνει,
συγκρίνει, επιθυμεί, αγχώνεται.
Όμως
αυτό το Εγώ είναι και ο μεγάλος δάσκαλος·
είναι εκείνο που καλείσαι να μεταμορφώσεις
μέσα από επίγνωση, παρατήρηση και
εσωτερική εργασία.
Τα τελευταία χρόνια, πολλοί άνθρωποι νιώθουν ένα βαθύ εσωτερικό κενό. Οι ταυτίσεις με τον εξωτερικό κόσμο μάς οδηγούν σε αποξένωση, θλίψη και άγχος. Ζούμε με τα μάτια στραμμένα προς τα έξω και ξεχνάμε το σημαντικότερο: την επαφή με το Είναι μας.
Η
αποταύτιση δεν είναι φυγή από τη ζωή.
Είναι επιστροφή σε αυτήν με επίγνωση.
Δύο
βασικά εργαλεία για αυτή τη διαδικασία
είναι η
προσοχή
και η
νοητική ησυχία.
Η προσοχή σημαίνει να είσαι παρών. Να γνωρίζεις ανά πάσα στιγμή τι αισθάνεσαι, τι σκέφτεσαι, πώς αντιδράς. Κάθε φορά που στρέφεις τον φακό της συνείδησης προς τα μέσα, η μηχανική συμπεριφορά χάνει τη δύναμή της.
Η νοητική ησυχία έρχεται όταν αρχίζεις να αποσύρεις την ενέργεια από τις σκέψεις. Δεν χρειάζονται περίπλοκες τεχνικές, αρκεί να καθίσεις ήσυχα, να αναπνεύσεις βαθιά και να αφήσεις τον νου να ηρεμήσει.
Καθώς
θα βαδίζεις στο μονοπάτι της αποταύτισης,
θα προκύπτουν εμπόδια. Η προσωπικότητα
θα προσπαθήσει να κρατήσει τον έλεγχο·
ο νους θα φέρει περισπασμούς και ο
εξωτερικός κόσμος θα δοκιμάσει την
προσήλωσή σου.
Όμως, κάθε φορά που
επιστρέφεις στην επίγνωση, κάνεις ένα
ακόμη βήμα πιο κοντά στην αλήθεια σου.
Η
αποταύτιση δεν είναι κάτι που κατακτάς,
είναι ένας τρόπος ύπαρξης που
καλλιεργείται.
Κάθε φορά που παρατηρείς
χωρίς να κρίνεις, κάθε φορά που επιλέγεις
τη σιωπή αντί για την αντίδραση, ανοίγεις
χώρο μέσα σου. Και μέσα σε αυτόν τον χώρο
γεννιέται η ελευθερία, η γαλήνη, η αληθινή
σου φύση.
Όταν
η αντανάκλαση πάψει να σε μαγεύει, θα
δεις καθαρά το φως που τη δημιουργεί.
Και
τότε θα θυμηθείς ποιος ήσουν πάντα.